Τα αρχαία χρόνια η στρατηγική σημασία της περιοχής ήταν τεράστια και αυτό αποδεικνύεται από τα 2600 χρόνια ιστορίας της. Η αρχαϊκή Ποτίδαια και οι περί αυτήν μικροί οικισμοί ιδρύθηκαν ως αποικίες των Κορινθίων το 600 π.Χ. Αργότερα, αποτέλεσε μέρος της Αθηναϊκής συμμαχίας, η απόσπασή της όμως από αυτήν αποτέλεσε μια από τις αφορμές του Πελοποννησιακού πολέμου. Στις ίδιες παραλίες που τώρα απολαμβάνουμε, οι αρχαίοι Αθηναίοι στρατοπέδευαν επί μήνες προκειμένου να υποτάξουν την ανυπάκουη και ισχυρή τότε Ποτίδαια. Οι σφοδρές μάχες ακριβώς στις πύλες τις Κασσάνδρας και έξω από τα τείχη της Ποτίδαιας με σιωπηλούς θεατές τη θάλασσα και στο βάθος τον Όλυμπο, την κατοικία των Θεών των αρχαίων Ελλήνων, περιγράφονται με γλαφυρό τρόπο στο σύγγραμμα του Θουκυδίδη «Ιστορία». Τελικά η πόλη κατακτήθηκε από τους Αθηναίους και μετά το τέλος του πολέμου από τους νικητές Σπαρτιάτες. Στο ίδιο σύγγραμμα επιβεβαιώνεται και η ύπαρξη του διατειχίσματος της Ποτίδαιας, δηλαδή ενός τείχους που χωρίζει τη χερσόνησο από την υπόλοιπη στεριά ενώνοντας τους δύο κόλπους και η κατεδάφιση του οποίου ήταν ένας από τους όρους που έθεσαν οι Αθηναίοι. Το 354 π.Χ.η πόλη καταλήφθηκε από τον Φίλιππο τον Β και καταστρέφεται. Κατά την ρωμαϊκή περίοδο η πόλη και οι γύρω οικισμοί που είχαν ονομαστεί Κασσάνδρεια γνώρισε μεγάλη ακμή και αναφέρεται από πηγές ως μια από τις σημαντικότερες πόλεις της περιοχής μαζί με τη Θεσσαλονίκη. Κοντά στη θέση που βρίσκεται το ξενοδοχείο πιθανότατα να βρίσκονταν τα ναυπηγεία της πόλης ως συνέχεια των δύο λιμανιών της.

Για τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες οι γνώσεις μας είναι περιορισμένες πόλη άρχισε να γνωρίζει χρόνια ακμής πάλι τη Βυζαντινή περίοδο και πιο συγκεκριμένα την εποχή του Ιουστινιανού τον έκτο αιώνα μ.Χ.. Την εποχή αυτή ενισχύθηκε σημαντικά το διατείχισμα της πόλης και του δόθηκε η μορφή που μαρτυρούν σήμερα τα ερείπια. Το διατείχισμα έχει μήκος περίπου 1200 μέτρα και ανά 50 με 60 μέτρα ενισχύεται από 18 τετράγωνους πύργους. Στις αρχές του 15ου αιώνα οι Βενετοί γίνονται κύριοι της περιοχής, ενισχύουν και αυτοί με τη σειρά τους το τείχος και εγκαθιστούν φρουρά μέχρι την κατάληψη ολόκληρης της χερσονήσου από τους Οθωμανούς το 1430.Επι οθωμανικής κυριαρχίας, οι νέες πολιτικοοικονομικές συνθήκες μείωσαν τη στρατηγική σημασία της περιοχής η οποία με τα χρόνια ερήμωσε. Τέλος, το 1924 η περιοχή εποικίζεται από πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και αποκτά τη σημερινή της μορφή.

Κορίνθιοι, Αθηναίοι, Σπαρτιάτες, Μακεδόνες, Ρωμαίοι, Ούννοι ,Βυζαντινοί, Καταλανοί, Βενετοί, Οθωμανοί και στο τέλος Έλληνες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας συνθέτουν το φυλετικό μωσαϊκό της περιοχής στο πέρασμα των αιώνων, καταδεικνύοντας την ιδιαίτερα σημαντική στρατηγική της θέση και μετατρέποντας την σε ένα χωνευτήρι λαών και διαφορετικών πολιτισμών μέχρι και τις μέρες μας.